Kan je in het kort uitleggen wat je precies doet?

‘Mijn officiële titel is general manager. Ik overzie alle overkoepelende taken, neem de mensen aan en bewaak mijn verzonnen concept. Met andere woorden, ik ben de eindverantwoordelijke van dit hotel. Dat doe ik samen met Puck Garland (26) die de mede general manager is. Zij is eigenlijk verantwoordelijk voor alle day-to-day taken en zit dichter op de gasten. Samen vormen we het perfecte duo. Twee jaar geleden kreeg ik de geweldige kans om dit hotel over te nemen. Hier zat toen nog een lowbudgethotel dat ik eerst ben gaan runnen voor de nodige ervaring. Er was nog niet zoveel, geen systeem voor de boekingen, geen online communicatie en weinig oog voor details.

Tegelijkertijd ben ik begonnen met de nodige vergunningen aan te vragen en mijn eigen concept samen met kunstenaar Stef van der Bijl uit te werken. Ik wilde alles in oude ere herstellen, de geschiedenis laten zegevieren, maar wel met de nodige upgrades in design en luxe. Het bijzondere hotel met 14 kamers, elk in eigen unieke stijl en verhaal, is inmiddels het resultaat.’

“De vorige eigenaar had zo’n 100 jaar nauwelijks iets gedaan aan het hotel. Er waren nog zoveel authentieke details, dat vond ik direct zonde om zomaar weg te doen.”

Heb je altijd al in de hotelwereld willen werken?

‘Nee niet per se, maar ik wist wel op jonge leeftijd dat ik graag een managementfunctie wilde hebben. Concepten bedenken, uitvoeren en aansturen vind ik het leukste wat er is en al deze voorwaarden vallen precies onder wat ik nu mijn baan mag noemen. Het feit dat ik zo dicht met Puck werk maakt mijn leven een stuk makkelijker. We zijn beste vriendinnen maar ook collega’s, dat kan misschien in sommige gevallen niet werken, maar wij versterken elkaar enorm.’

Waarom was het zo voor jou zo belangrijk om alles zoveel mogelijk in oude stijl te laten?

‘De vorige eigenaar had zo’n 100 jaar nauwelijks iets gedaan aan het huis. Er waren nog zoveel authentieke details, dat vond ik direct zonde om zomaar weg te doen. Er rust een fijne lijn tussen authentiek en niet oubollig, maar juist binnen het concept van The Craftsmen past herstel heel goed. Vrijwel alles wat je hier ziet is ofwel speciaal gemaakt voor het pand, of was er al en kreeg een upgrade. De Delfsblauwe tegels, het hout en sommige delen van het interieur hebben we bewust gelaten voor wat het is. We hebben zelfs originele bedstedes in een luxe jasje weten te steken. We willen ingaan op geschiedenis en niet te veel op trends – die zijn veel gevoeliger voor “uit de mode” raken terwijl geschiedenis altijd blijft bestaan.’

Zit er een duurzaam aspect aan het Hotel?

‘Hier denken we met elkaar natuurlijk over na en dat zit ook in de grote en kleine dingen. We printen niets onnodig uit, verschaffen duurzame amenities en hebben check-in pasjes zonder hoesje maar met kleine jute zakjes die we hergebruiken. Mijn generatie voelt zich daar toch verantwoordelijk voor. Minder plastic en no food waste zijn daarin ook belangrijk. We hopen binnenkort te werken met Too good to go – een organisatie die eten goedkoop doorverkoopt aan derde partijen die dat aangeven en ons ontbijt zit altijd inbegrepen. Daarom weten we ook beter wat we moeten inkopen, en staan we voor minder verrassingen en waste.’

Waaraan merk je een verschil aan jouw eigen ondernemerschap-stijl?

‘Ik ervaar dat mijn leeftijd me echt uniek maakt, ik ben zo jong dus ik heb de nieuwste kennis die anderen nog niet in praktijk weten te gebruiken. Daarnaast heb ik ook best wel een risico genomen omdat ik veel van m’n vrienden heb aangenomen. Die omschakeling is heel prettig en het zorgt voor een omgeving wasarin ik me fijn voel. Ik kan ook een stuk flexibeler zijn omdat het team zo klein is en we niet vastzitten aan strenge hotelregels van bovenaf. Logisch nadenken en inspelen op wensen van gasten wordt zo met gezond verstand versterkt, niet met een protocol wat jaren geleden is bedacht. Mijn team is super menselijk.’

“De eerste keer dat er iets misging met een kamer, en het hele hotel volgeboekt was raakte ik wel even in paniek”

Wat is volgens jou de huidige trend in de hotellerie?

‘Het klinkt een beetje cliché, maar alles lijkt een boetiekhotel te willen worden tegenwoordig. Echter, wanneer je veertig kamers hebt, ben je dan nog wel boetiek? Ik vind die grens lastig te bepalen. Voor mij geldt boetiek als kleinschalig met het oog op kunst en cultuur. Zo probeer ik mijn hotel ook in te delen. Menselijke experience is hier superbelangrijk. Technologie neemt soms de overhand, alles moet maar tegenwoordig digitaal – zoals het inchecken en het uitchecken- maar ik vind het juist leuk om dat contact te houden met de gasten. We lezen ook veel lovende berichten terug over de fijne interactie tussen hotelpersoneel en gasten.’

Wanneer ging er iets mis en hoe loste je dat op?

‘Elke dag gaat iets mis, elke dag komt er een oplossing. De eerste keer dat er iets misging met een kamer en het hele hotel was volgeboekt raakte ik wel even in paniek. Mijn mantra is nu: heb ik er ALLES aan gedaan, dan mag ik er daarna niet meer over piekeren. Je lost dingen op door wat extra’s te geven op dat moment en inmiddels weet ik – het komt ook wel weer goed.’